De bisschop van Bayonne, Lescar en Oloron reageert op de opname in de Franse grondwet van een “gewaarborgde vrijheid” voor vrouwen om hun toevlucht te nemen tot abortus.
Met ontsteltenis vernemen wij de uitslag van de stemming in de Franse Senaat nadat het Parlement die de weg vrijmaakte voor het inschrijven in de Franse grondwet van “de gewaarborgde vrijheid van de vrouw om gebruik te maken van zwangerschapsonderbreking”. Slechts 50 senatoren hebben zich moedig verzet tegen de overheersende ideologie. Het is een nieuwe stap vooruit van de “cultuur van de dood” (Johannes Paulus II) of van de “wegwerpcultuur” die door paus Franciscus zo bekritiseerd wordt.
Frankrijk dat reeds het treurige record van het jaarlijks aantal abortussen (233.000 in 2022) op zijn naam heeft staan, zal een van de eerste landen zijn om zwangerschapsonderbreking in te schrijven in de grondwet als fundamenteel recht, prestatie waarover we ons beslist zouden moeten schamen. Heeft de politieke klasse dan helemaal geen ethisch geweten om tot zo’n betreurenswaardig resultaat te komen? Zullen de volksvertegenwoordigers en de senatoren zich laten beroeren door deze sterke woorden van de heilige Johannes Paulus II: “Wanneer een parlementaire of maatschappelijke meerderheid de onder bepaalde voorwaarden uitgevoerde doding van het ongeboren menselijke leven goedkeurt, is dat dan geen ‘tiranniek’ besluit tegen het zwakste en meest weerloze menselijk wezen? Het wereldgeweten reageert terecht op de misdaden tegen de menselijkheid waarmee onze eeuw zulke treurige ervaringen heeft opgedaan. Zouden deze wandaden misschien niet langer misdaden zijn, wanneer zij in plaats van door gewetenloze tirannen te zijn begaan, door de toestemming van het volk rechtmatig verklaard zouden zijn? (Evangelium vitae nr. 70). Want wat als een zege van het vrouwenrecht gepresenteerd wordt is in werkelijkheid een nieuwe aanslag op het menselijk leven in zijn beginfase, anders gezegd: een “afschuwelijke misdaad” (Tweede Vaticaans Concilie), het “bewust doden van een onschuldig menselijk wezen “, zoals de heilige Paus Johannes Paulus II krachtig herinnerde in zijn encycliek Evangelium vitae.
Is het geen belediging van de wetenschap, een soort wetenschappelijke achteruitgang, wanneer men “het recht van de vrouw om over haar lichaam te beschikken” inroept, alsof de moderne genetica niet al lang heeft aangetoond dat het embryo al vanaf de eerste bevruchte cel een levend organisme is, verschillend van zijn moeder en waarvan het DNA-molecule alle genetische informatie bevat die van dit embryo deze of gene menselijke persoon zal maken, met al zijn eigen kenmerken?
Met dit grondwetsontwerp wil men de vrouw niet meer of minder waarderen tegenover het ongeboren, dat grotendeels vergeten blijft in de debatten. Daarmee wordt het probleem van de vrouwen absoluut niet opgelost, die vaak gedwongen worden tot abortus vanwege sociale en economische moeilijkheden, waarbij ongeveer 70% van de vrouwen beroep doen op zwangerschapsonderbreking. De talrijke vertrouwelijke mededelingen die we in de biechtstoel kregen van vrouwen die hun toevlucht namen tot abortus – en veel psychologen zouden hetzelfde kunnen zeggen – bevestigen ons in de gedachte dat abortus altijd een tragedie is en een bron van diepe trauma’s voor de vrouw.
Zullen de parlementsleden, die bijeenkomen op 4 maart, het zich met een gewetensschok tot eer rekenen, of zullen ze voor de geschiedenis verantwoordelijk worden voor de grootste overtreding die bestaat, namelijk het verbod te doden? In ieder geval: “Juist daarom wordt God een strenge rechter van iedere schending van het gebod ‘Gij zult niet doden’, het gebod dat de grondslag vormt van het gehele menselijke samenleven. Hij is de ‘goel’, de verdediger van de onschuldigen” (Evangelium vitae nr.53).
Ik nodig dus de gelovigen van het bisdom die dat kunnen, uit om op maandag 4 maart te bidden en te vasten voor deze intentie, wanneer het Congres opgeroepen zal worden om dit grondwetsontwerp te ratificeren.
Bayonne, 1 maart 2024
Bron: https://diocese64.org/communique-de-mgr-marc-aillet-a-propos-de-linscription-de-livg-dans-la-constitution-francaise/ . Deze tekst werd uit het Frans vertaald door Jos en Helene Van Dyck.
