Zes sleutels om de cultuur van het leven over te brengen

Dit werd duidelijk in de Verenigde Staten: hoewel de belangrijkste media er pro choice zijn (“voor de vrije keuze”, d.w.z. ten gunste van abortus), zijn de pro life (“voor het leven”) er in geslaagd het sociaal debat te blijven voeren tot een meerderheid van de publieke opinie hen begon te steunen.

Met een meerderheid van pro choice media, verklaart 48 procent van de bevolking van de Verenigde Staten zich pro life, tegenover 45 procent die volgens het Gallup-onderzoek van mei 2013 zich ten gunste van abortus uitspreken. Er was veertig jaar nodig om tot deze ommekeer van de publieke opinie te komen, sedert het Hoge Gerechtshof in 1973 de beperkingen aan abortus opzij schoof. Dit was slechts mogelijk dankzij het dynamisme van de Noord-Amerikaanse maatschappij.

Met zo’n panorama, hoe de cultuur van het leven efficiënt meedelen? María Martínez Orbegozo stelt zes sleutels voor, die rekening houden met jaren abortuspraktijk in de westerse maatschappij en met de verscheidene campagnes die rond dit onderwerp werden gevoerd.

Positieve communicatie

In de onderzoeken die werden verricht bij vrouwen in de vruchtbare leeftijd en die vatbaar zijn voor toestanden die naar abortus leiden, heeft men vastgesteld dat negatieve pro life campagnes (bv. foto’s van afgedreven foetussen) tot afwijzen hebben geleid. Het is niet zo met andere vormen van campagnes die in hun boodschap de vrouw, de positieve waarde van het moederschap centraal stellen, of clips die moedige meisjes tonen die beslissen hun kind te houden…

“De positieve boodschappen brengen er je toe ‛ja’ te zeggen aan wat men je voorstelt”, zegt María Martínez Orbegozo. Zij voegt er aan toe dat de pro life betogingen hetzelfde effect hebben: men ziet er blijheid, gezinnen, men hoort er muziek; volledig anders dan de houding van radicale feministen die met geweld manifesteren, terwijl ze beledigingen uiten en grove gebaren stellen.

Zich in de plaats van de zwangere vrouw stellen

“Het is juist dat wij weinig gedaan hebben om de vrouwen die zich in zeer erge toestanden bevinden waar abortus hun wordt voorgesteld als een snelle oplossing voor hun diepe angst, degelijk te begeleiden, en bijzonder wanneer het leven dat zij in zich dragen voortkomt uit een verkrachting of dat het zich voordoet in een omgeving van uiterste armoede”. ‛Wie zou zulke smartelijke toestanden niet kunnen begrijpen?’ onderstreept paus Franciscus in Evangelii gaudium (nr. 214)”.

María Martínez Orbegozo haalt deze zin van de paus aan en voegt eraan toe: “Een moeder die abortus als enige uitweg ziet, is geen moeder die haar kind wil doden; het is een vrouw die veel problemen heeft”. Om deze denkwijze te verdedigen, steunt ze op haar ervaring: gedurende de maanden waar ze gewerkt heeft bij Expectant Mother Care (New York), heeft ze zich kunnen zorgen voor meer dan 140 vrouwen met een niet-geplande zwangerschap en die blootgesteld waren aan het risico van abortus. “Er waren zeer erge toestanden: de meesten van deze vrouwen waren zonder economische inkomsten, velen ervan waren bedreigd door hun partner of hun familie… Met moet zich in de huid van deze personen stellen waarvoor abortus de enige uitweg uitmaakt, want het is de enige optie die de maatschappij hun aanbiedt” onderstreept de Directrice van Cultuur van het Leven.

Men moet het pro life werk richten op de hulp aan de moeders, ze terzijde staan, hun vragen wat ze nodig hebben. Vele verenigingen werken met die invalshoek.

De vrouw, slachtoffer van abortus

“Gedurende vele jaren hebben wij de nadruk gelegd op het kind, noodzakelijk, want het is het eerste slachtoffer van abortus, maar terwijl wij het andere slachtoffer vergaten: de moeder die zich in een toestand van risico bevindt”, voegt María Martínez Orbegozo er aan toe.

Het gaat erom het debat omtrent abortus aan te vatten vanuit de realiteit van de jaren die zijn doorgebracht onder een stelsel van wettig toegelaten abortus in Europa. Er zijn talrijke verhalen. Vele vrouwen die abortus toepasten voelen zich bevrijd door hun ervaring te vertellen, want zij helpen andere om niet dezelfde fout te begaan. Met hun verhalen kan men aantonen wat er gebeurd is gedurende deze jaren van uitvoering van wettelijke abortus, wat dit in werkelijkheid heeft betekend voor de vrouw en voor de maatschappij.

Wanneer men de sociologie van abortus bestudeert, ontdekt men dat ze een vorm van geweld tegen de vrouw is en dat wat men beweerd heeft ons te verkopen als een recht van de vrouw er eerder slachtoffers van gemaakt heeft.

Aansluiten bij de wetenschap

“Wij moeten voordeel halen uit wat een der beste bondgenoten is geworden van de cultuur van het leven: de wetenschap en de techniek”; de vooruitgang van de embryologie en de nieuwe technieken van echografie die telkens weer duidelijker de baby in de schoot van zijn moeder tonen.

María Martínez Orbegozo vertelt hoe men in de Verenigde Staten gewoonlijk gratis echografieën aanbiedt aan de moeders die aan abortus denken: “Een groot aantal onder hen, wanneer ze hun baby zien op het scherm en het kloppen van zijn hart horen, beseft dat wat ze in zich dragen hun kind is en ze beslissen de zwangerschap voort te zetten”.

María Martínez Orbegozo dringt aan op het belang, voor de personen die in de pro life beweging betrokken zijn, een zeer goede vorming op te bouwen in de wetenschappelijke aspecten van het probleem.

Verenigd rond een gemeenschappelijk doel

Abby Johnson was directrice van een kliniek van Planned Parenthood, een der grootste abortusorganisaties van de Verenigde Staten. Toen ze van gedachte veranderde en zich inzette in de pro life beweging, heeft ze erop gewezen dat de pro choice beweging zeer goed werkte en zeer efficiënt was, want haar leden verloren niet hun tijd met onder elkaar te twisten, maar hadden eenzelfde doel: de strijd voor vrije abortus, waartoe zij al hun inspanningen verenigden.

Het gezin centraal stellen, niet de godsdienst

Op het ogenblik van het debat omtrent abortus is het beter religieuze argumenten achterwege te laten, omdat er voldoende wetenschappelijke en filosofische redenen zijn om het pro life standpunt te verdedigen. Zo vermijdt men zijn beweringen ondergebracht te zien als “religieus fanatisme” en toont men tevens aan dat de vraag van de verdediging van het leven elke persoon en elke godsdienst aanbelangt.

“In de Verenigde Staten heeft het focussen van de strijd tot afschaffing van abortus op een menselijk gezichtspunt toegelaten de pro life beweging één te maken boven alle verschillende credo’s” bevestigt María Martínez Orbegozo. Het is zo dat men daar pro life verenigingen kan vinden onder allerlei vanen zoals atheïsten voor het leven, feministen voor het leven of het verbond voor het leven van gays en lesbiennes.

María Martínez Orbegozo is directrice van het project Cultuur van het Leven en van Arguments. Zij heeft haar ervaring opgebouwd in samenwerking met pro life verenigingen in Spanje en in de Verenigde Staten. Bron: http://www.aceprensa.com/articles/seis-claves-para-comunicar-con-eficacia-la-cultura-de-la-vida. Dit artikel werd uit het Frans vertaald door Walter Van Goethem.