De bisschop van Belley-Ars spreekt zich uit over de media-campagne gericht tegen de paus.
Zijn boeken waren al in de dozen; zijn koffers zo goed als afgesloten, hij maakte zich klaar om het land en de plaatsen waar hij had gewerkt, vooraleer in 1981 te zijn geroepen door Johannes-Paulus II voor de Congregatie voor de Geloofsleer, te gaan opzoeken. Hij zou met vreugde kunnen terugkeren naar studiewerk.
En het ondenkbare deed zich voor! Hij werd door zijn gelijken verkozen om zijn grote vriend Johannes-Paulus II op te volgen op de zetel van Petrus. Hoe deze gebeurtenis interpreteren? Het prachtig voltooien van een schitterende loopbaan die hem aan de top bracht? Of de afdaling naar de hel?
In de dagen die het conclaaf voorafgingen, deed een humoristische tekening de ronde. Men zag er de kardinalen opstappen in ganzenpas, met in de hand de schoen die ze van hun rechtervoet hadden gedaan. Het ging er voor iedereen om een reuzenschoen te passen die voor een schoorsteen op een troon stond. De belachelijk kleine voeten van de kardinalen gingen duidelijk zwemmen in de reusachtige schoen van de reus die zo even was verdwenen. Naast hem hadden zij het uitzicht van lilliputters! Op hun gezichten was hun bezorgdheid te lezen aan iedereen de wanverhouding van de schoenmaten te moeten tonen.
Bij het horen van de eerste woorden van de nieuw verkozene was het wel dit gevoel van zwakte dat doordrong achter de eerste klanken van zijn stem en zijn onzekere gebaren. Op het balkon waarop hij zich voorstelde dadelijk na zijn verkiezing, zegde hij maar twee zinnen: “De kardinalen hebben mij uitgekozen, mij, een eenvoudige en nederige werkman in de wijngaard van de Heer. Wat mij troost, dat is dat de Heer kan werken en handelen met minderwaardige werktuigen” (19 april 2005, dag van zijn verkiezing). Op 24 april, enkele dagen later, voegde hij eraan toe: “Bid voor mij opdat ik altijd leer de Heer lief te hebben. Bid voor mij opdat ik niet zou wijken uit vrees voor de wolven” .
De wolven zouden niet lang op zich laten wachten. Eerste sensatiebericht: op 13 jarige leeftijd werd hij bij de Hitlerjeugd ingeschreven: was hij geen crypto-nazi? Met de zaak Pius XII werd hij een verborgen supporter van het hitlerisme. In Regensburg in 2006, werd hij een uitgemaakt islamofoob, klaar om de godsdienstoorlogen op te rakelen. Met de Pius X broederschap, kwam hij voor als een vastberaden tegenstander van het Tweede Vaticaans Concilie. Met Williamson, ontkenner van de Shoah en het bestaan van de dodenkampen, kwam hij de rangen van de negationisten versterken! Met Brazilië toonde hij het gelaat van een onverzoenlijke, onverbiddelijke, moraliserende en onbarmhartige Kerk. Op het Afrikaans continent werd hij een verrader van de zaak van de door aids aangetaste zieken. De laatste weken werden zijn talrijke “heimelijke overeenkomsten” met de pedofilie aan het licht gebracht. En zo hij zelf eens een pedofiel was?
Uiteindelijk wordt het toch wat veel voor één enkel mens! Maar onmogelijk te twijfelen, want “het staat in de gazet”, “het komt op de TV”. En vandaag: “het staat op internet”. Het wordt tijd hem te doen zwijgen!
In deze omstandigheid leert ons de lezing van een plaats in het Boek der Wijsheid: “Laat ons de vrome belagen, hem in de val lokken, want hij spreekt ons tegen, hij stelt zich op tegen ons gedrag. Hij beschuldigt ons de Wet van God te overtreden… Hij is een aanklacht van onze gezindheid. Reeds zijn aanblik strekt ons tot last, want zijn levenswijze wijkt af van die der anderen, zijn gedrag is geheel verschillend” ( Wijsh . 2, 10-14)
Het gaat er inderdaad om de minste woorden van de paus te doorzoeken, zijn kleinste gebaar te bespieden; en zijn toespraak te herwerken op grond van een komma of een stembuiging. Zij die begaafd zijn met een dubbel zicht —de “Zieners”, die talrijk zijn onder de informatieverstrekkers—, beschouwen zichzelf als bekwaam om zijn ware mening uit te drukken en ze aan de wereld voor te stellen onder het zegel van een absolute geloofwaardigheid.
Van waar deze missionaire vlijt? Uit de aangevoelde vrees voor het bereik van zijn gezag dat de autoriteit van de anderen zou kunnen tegenwerken! Men meet inderdaad het impact van een man aan de kracht van het geweld dat hij tegen zich ontketent. Men tracht niet te doen zwijgen wie niets te zeggen heeft; integendeel, men laat hem het scherm in beslag nemen, wat aan de mensen in de schaduw rustig toelaat te handelen om de ingedommelde geesten beter naar hun opvattingen te kneden!
En vooral, langs de persoon van de paus raakt men de hele Kerk. Men brengt tevens iedereen in diskrediet: de bisschoppen, de priesters, de diakens, de geestelijken en alle katholieken. Men nodigt hen stilzwijgend uit deze “slechte oorden” te verlaten, de rangen van alle eerlijke mensen te komen versterken… de rangen van de volledig onberispelijke mensen!
De katholieke priesters worden bijzonder beoogd, want men vermoedt dat zij zeer ongelukkig zijn in het leven dat zij, ten andere zonder het goed te weten, verkozen hebben. Als zij zouden gehuwd zijn, wat zouden zij gelukkig zijn, dynamisch en evenwichtig, vooral in deze tijd waar het huwelijk onderweg is een formaliteit zonder inhoud te zijn! Door Mijnheer Alleman te worden zouden zij veel dichter bij de wereld staan!
In deze mensheid die zich zonder God organiseert, komen juist de woorden van deze paus in tegenspraak, toen hij weleer zei: “Wie God niet geeft, geeft altijd te weinig!” Of nog: “De wereld wil bij de christenen zien wat zij nergens anders ziet” .
Dit artikel werd gepubliceerd op de site van het bisdom Belley-Ars onder de titel « Attirons-le dans un piège »: http://catholique-belley-ars.cef.fr/spip.php?article5656 . Het werd vertaald door Walter Van Goethem
