Binnen een jaar werden vier bisschoppen van de Church of England katholiek. Een beslissing die geworteld was zowel in hun leven van volgeling van Jezus Christus als het besef dat collectieve eenheid tussen katholicisme en anglicanisme onmogelijk werd.
Zes maand geleden legde Jonathan Goodall zijn ambt als anglicaans bisschop van Ebbsfleet, Engeland, neer om toe te treden tot de katholieke Kerk.
Vorige zaterdag werd E. H. Goodall tot katholiek priester gewijd in de kathedraal van Westminster door kardinaal Vincent Nichols — het hoogtepunt van een tocht van protestantisme naar de katholieke Kerk, die recent door een aantal voormalige anglicaanse bisschoppen werd afgelegd.
“Het is een hele reis”, zei kardinaal Nichols in zijn homilie over de weg van E. H. Goodall naar het priesterschap. “Toch weet ik dat ze wordt gedreven door een enkele zoektocht, het verlangen naar dat ene noodzakelijke: te leven volgens de wil van God.”
(…)
In iets meer dan een jaar tijd zijn vier voormalige bisschoppen van de Church of England in volledige gemeenschap met de katholieke Kerk gekomen, hetzij door het gewoon rooms katholiek bisdom hetzij door het ordinariaat van Our Lady of Walsingham, een katholiek bisdom met anglicaanse tradities, voor het Verenigd Koninkrijk opgericht onder de apostolische constitutie Anglicanorum Coetibus van paus Benedictus XVI uit 2009.
Naast Mgr. Goodall kwamen in 2021 drie gepensioneerde bisschoppen van de Church of England in volledige gemeenschap met de katholieke Kerk: E.H. Michael Nazir-Ali, de voormalige bisschop van Rochester; Peter Foster, de voormalige bisschop van Chester; en John Goddard, voormalig bisschop van Burnley. E. H. Nazir-Ali, die bijna was verkozen tot aartsbisschop van Canterbury, werd katholiek priester gewijd op 30 oktober door kardinaal Nichols in Londen voor het ordinariaat. Goddard zal op 2 april worden gewijd tot katholiek priester van het aartsbisdom Liverpool, terwijl Foster nog niet heeft laten weten of hij een leek wil blijven of verder priester wil zijn.
Trouwe volgelingen
Terwijl anglicaanse bisschoppen verschillende redenen hebben om katholiek te worden, legde E. H. Nazir-Ali uit dat de centrale vraag achter deze beslissingen is “hoe een trouw volgeling te blijven”. “Ik heb nood aan wat klaarheid over hoe in de huidige snel veranderende wereld een volgeling te zijn — en ik denk dat de meeste christenen dat ook nodig hebben” -, zei E. H. Nazir-Ali tegen de Register over zijn besluit om lid te worden van de katholieke Kerk.
E. H. Nazir-Ali vertelde dat hij deel uitmaakte van de ARCIC-dialogen (Anglican-Roman Catholic International Commission) tussen de anglicaanse kerkgenootschap en de katholieke Kerk. De dialogen waren oorspronkelijk bedoeld om een “expliciete opdracht” van paus Paulus VI en van de toenmalige aartsbisschop van Canterbury Michael Ramsey uit te voeren om een weg te zoeken voor een herstel van volledige sacramentele gemeenschap tussen de kerken — een vooruitzicht waarvan E. H. Nazir-Ali zei dat het “nu, menselijk gesproken onmogelijk lijkt”.
“Dat is natuurlijk een van de redenen waarom mensen nu geen hoop meer hebben voor dat eenheid in fases idee,” zei hij. E. H. Nazir-Ali zei dat de anglicaanse gemeenschap “een soort drijfkracht voor het herstel van de katholiciteit” schijnt verloren te hebben en in plaats daarvan “nu neigt naar een koers van enkel een liberaal protestantse denominatie te zijn”. “Zovelen onder ons die geloven dat wij het geloof van de kerkvaders en de concilies ontvingen door anglicaan te zijn, vinden nu dat dit niet langer het geval is”, zei hij.
E. H. Nazir-Ali besloot dat het anglicanisme geen enkel middel heeft om “beslissingen die op het Evangelie gebaseerd zijn over de manier waarop de gelovigen zouden moeten leven en getuigen” toe te passen op ieder deel van het anglicaanse kerkgenootschap. Bovendien hebben anglicanen “geen enkel overeengekomen leerstelsel waarop ze beroep kunnen doen”, en ze missen een “bevoegd leergezag dat zich kan uitspreken en verduidelijken en het geloof van de kerk bevestigen wat betreft vragen die zich voordoen in het leven van de gelovigen.” “Dat betekent dat er een tegenstrijdigheid en onenigheid bestaat over fundamentele kwesties”, zei hij.
E.H. Nazir-Ali zei dat de eenzijdige acties van de anglicaanse kerkgemeenschap de bezwaren van de katholieke Kerk en de orthodoxe Kerken bevestigden dat “anglicanen niet kunnen beweren dat ze het apostolisch ambt met hen delen en het vervolgens op zo’n substantiële wijze veranderen zonder oecumenische consensus daarover.”
E.H. Nazir-Ali zei dat hij het ordinariaat vervoegde toen hij katholiek werd omdat hij niet achter zich wilde laten wat waar, goed en mooi was in de anglicaanse traditie. “Ik was heel erg bemoedigd toen ik zag hoeveel van het anglicaans patrimonium eigenlijk in goed vertrouwen gebruikt zou kunnen worden door de katholieke Kerk,” zei hij. “Ik denk dat dit een heel betekenisvolle oecumenische ontwikkeling is.”
Meer geestelijken op komst
Nog andere anglicaanse geestelijken besluiten dat de weg vooruit in de katholieke Kerk ligt. E. H. Paul Martin, die de St Barnabas Gemeenschap leidt, een Britse liefdadigheidsinstelling die anglicaanse geestelijken ondersteunt die op weg zijn naar volledige gemeenschap, vertelde aan de Register dat de heiligverklaring van John Henry Newman in 2019, gevolgd door de COVID-19 pandemie, “de geest van nog meer mensen die overwogen hadden zich te bekeren gefocust heeft.”
“In de St Barnabas Gemeenschap zagen we een beduidende toename van het aantal mensen dat bij ons hulp kwam zoeken” schreef hij in een e-mail. “Velen onder hen waren ongelukkig over de manier waarop de Kerk van Engeland omgegaan was met de pandemie en spraken over wat ze zagen als de marginalisering van katholiek-gezinde anglicaanse geestelijken”.
E. H. Nazir-Ali zei dat hij “reeds door andere groepen anglicanen benaderd werd die hem als brug willen gebruiken om met de katholieke Kerk te praten.” “En ik zal natuurlijk, als dat gebeurt, dat gesprek vergemakkelijken”, voegde hij eraan toe.
De versplintering van de anglicaanse kerkgemeenschap over de onenigheid over de doctrine heeft ertoe geleid dat anglicanen probeerden nieuwe anglicaanse rechtsbevoegdheden te beramen in plaats van ten volle een te worden met de katholieke Kerk. Maar Gavin Ashenden, een voormalig priester van de Church of England die missiebisschop werd voor een “Continuing Anglican” jurisdictie, vertelde aan de Register dat hij katholiek werd in december 2019 nadat hij zich realiseerde dat de “Continuing Anglican” beweging niet “opnieuw vorm kon geven aan een vernieuwd katholiek anglicanisme”.
“Mijn grote ontdekking als “continuing” bisschop was dat zonder leergezag, dat totaal en volslagen onmogelijk was”, zei hij, en hij legde uit dat een pragmatische eenheid bereiken, laat staan een leerstellige consensus, tussen continuing anglicanen onmogelijk bleek. “Iedere generatie heeft behoefte aan een bestendige geest van de Kerk om de verdiensten en tekortkomingen van wat de maatschappij voorstelt af te wegen,” zei hij.
(…)
Ashenden zegde dat van bij het begin het anglicanisme een “samenwerking was van een aantal verschillende theologische tradities.” Maar hoewel ze konden overeenkomen over het doopsel en de rol van de leken, kon deze voortdurende samenwerking niet definiëren wat ze geloven over “de belangrijkste elementen van het christendom, de aard van de Kerk, het wezen van de Eucharistie.”
“Niets hiervan was theologisch gedaan in het anglicanisme,” zei hij. “En dat is een andere reden waarom het zo snel ten prooi gevallen is aan de onmiskenbaar zeer gefocuste en in hoge mate gestimuleerde pseudo-ethische energie van de progressieve politiek.”
Ashenden voegde eraan toe, “Het keerpunt was het derde-golf feminisme” dat “subjectiviteit absoluut maakte” in de anglicaanse wereld. Hij zei dat algemene synodes in het anglicanisme in plaats van de aard van het priesterschap eerst theologisch te onderzoeken en te definiëren, tenslotte eindigden met een stemming om de wijding van vrouwen tot het priesterschap goed te keuren, vergelijkbaar met een politiek proces.
De eenheid waarvoor Christus heeft gebeden
Mgr. Keith Newton, de ordinarius voor het ordinariaat van Our Lady of Walsingham, vertelde aan de Register dat hij zijn ambt als anglicaans bisschop van Richborough had verlaten en tot de katholieke Kerk toetrad in 2010 toen het ordinariaat opgericht werd. Als jonge anglicaanse priester had een bedevaart naar Rome hem overtuigd van de dringende noodzaak Christus’ gebed tot de Vader voor de eenheid van de Kerk te verwezenlijken.
“Ik was zo overweldigd door deze ervaring dat ik echt dacht dat de Kerk van Engeland terug één moest worden met de Kerk waaruit ze kwam,” zei hij.
Hoe dan ook zag Mgr. Newton met verbijstering hoe de Kerken steeds verder uiteen dreven, zelfs toen de ARCIC overeenkomsten samenkwamen. Toen Benedictus XVI de ordinariaten oprichtte met Anglicanorum Coetibus, zei hij, “was de apostolische constitutie een antwoord op mijn gebed voor eenheid”.
Vandaag lijkt het oecumenisme een moeilijke periode door te maken, voegde hij eraan toe. Terwijl de katholieke Kerk meer dan 50 jaar geleden op het Tweede Vaticaans Concilie de oecumenische eenheid wilde realiseren, zijn vandaag de doelstellingen van het oecumenisme teruggeschroefd wat de gemeenschappelijke eenheid betreft. In plaats van te bespreken hoe de katholieke Kerk met succes een reformatietraditie kan integreren in haar bestaan met de stabiliteit van de katholieke leer, een mogelijkheid die door de ordinariaten werd aangetoond, legde Mgr Newton uit dat de officiële dialoog tegen een zekere weerstand aankeek om moeilijke kwesties te bespreken wat tot gevolg een soort “oecumenisme van vriendelijkheid” had.
“Het is beter als christenen vriendelijk tegen elkaar te zijn dan hatelijk te zijn tegenover elkaar”, zei hij. “Maar het lijkt mij niet datgene waarvoor Jezus bad… Hij bad dat we één zouden zijn”.
Ashenden zei dat hij hoopte dat de recente toetreding van anglicaanse bisschoppen tot de katholieke Kerk — samen met het feit dat 10% van de katholieke priesters in het Verenigd Koninkrijk vroeger anglicaanse geestelijken waren — zou leiden tot krachtiger aanmoediging voor anglicanen om tot volle gemeenschap te komen.
(…)
Peter Jesserer Smith is een reporter voor de National Catholic Register. Bron: https://www.ncregister.com/news/why-are-anglican-bishops-becoming-catholic? Deze tekst werd uit het Frans vertaald door Jos en Helene Van Dyck.
