Wij brengen een artikel verschenen in Avvenire. Dit artikel is een rechtzetting van enkele verkeerde interpretaties van de woorden van de paus in verband met verantwoord ouderschap.
“Verrassing” dat zijn woorden, met opzet in een begrijpelijke alledaagse taal, door de media uit de context van een uitgebreider exposé gehaald werden. “Ontgoocheling” vooral door “het in verwarring brengen” in het bijzonder van de kroostrijke gezinnen, die hij gisteren in de algemene audiëntie nochtans vol genegenheid en aanmoediging had toegesproken. Dat waren de gevoelens die de paus overvielen bij het lezen van de persverslagen de dag na zijn terugkeer uit Manilla. Mgr. Angelo Becciu, substituut bij het Staatssecretariaat van de Heilige Stoel, geeft het weer in dit interview dat hij aan Avvenire toestond.
De aartsbisschop, een van de naaste medewerkers van paus Bergoglio, vergezelde hem op zijn reis naar Sri Lanka en naar de Filippijnen en was dus aanwezig op de persconferentie tijdens de vlucht van Manilla naar Rome. Hij heeft de vragen van de journalisten en de antwoorden van de Heilige Vader zelf gehoord. Daarom is hij in staat de waarachtige betekenis van de woorden van de paus te weer te geven.
Monseigneur Becciu, herkende de paus zich in de overheersende interpretatie die de media aan zijn woorden gegeven hebben toen hij zegde dat om goede katholieken te zijn het niet nodig is te doen zoals konijnen?
Toen hij de titels van de kranten zag glimlachte de Heilige Vader, met wie ik gisteren gesproken heb, en hij was verrast dat zijn woorden, met opzet eenvoudig gehouden, niet helemaal geciteerd werden in hun context betreffende een heel duidelijke passage uit Humanæ Vitæ over verantwoord ouderschap.
De redenering van de paus was duidelijk. De interpretatie die men eraan gegeven heeft door één enkele zin te isoleren veel minder…
De woorden van de paus moet men verstaan in de zin dat de voortplanting bij de mens niet volgens de logica van het dierlijk instinct verloopt, maar dat ze de vrucht is van een verantwoorde daad die wortelt in de liefde en de wederzijdse zelfgave. Spijtig genoeg doet de hedendaagse cultuur al te vaak geringschattend over de authentieke schoonheid en de grote waarde van de echtelijke liefde, met alle negatieve gevolgen van dien.
Door te spreken van drie kinderen per koppel, zou de paus volgens sommigen een aantal hebben willen voorschrijven.
Maar neen! Het cijfer drie slaat enkel op een minimum aantal dat door sociologen en demografen wordt aangeraden om de stabiliteit van de bevolking te verzekeren. De paus wilde op geen enkele wijze aanduiden dat drie het “juiste” aantal kinderen was voor iedere familie. Elk christelijk gezin moet, in het licht van de genade, volgens een aantal menselijke en goddelijke parameters bepalen hoeveel kinderen het wil hebben.
Vele christelijke gezinnen zijn in de war gebracht door de weergave van de woorden van de Heilige Vader door de media. Wat wil U hun zeggen?
De paus is werkelijk diepbedroefd dat er zo een verwarring gecreëerd is. Hij wou de schoonheid en de waarde van de kroostrijke gezinnen helemaal niet miskennen. Vandaag nog, tijdens de algemene audiëntie heeft hij bevestigd dat het leven altijd iets goeds is en dat het hebben van veel kinderen een geschenk van God is waarvoor men dankbaar moet zjin.
Hoe moet men het verantwoord ouderschap waarover Humanæ Vitæ spreekt en dat ook door Franciscus vaak onderlijnd wordt correct interpreteren?
De interpretatie die voortvloeit uit het onderricht van de zalige Paulus VI en van de aloude traditie van de Kerk die in Casti Conubii (encycliek gepubliceerd door Pius XI in 1930) bevestigd werd: namelijk dat zonder ooit het eenmakende en verwekkende karakter van de seksuele handeling te scheiden, deze daad steeds moet gezien worden in de logica van de liefde, in die mate dat elke persoon (in zijn fysieke, morele en spirituele dimensie) zich opent voor het mysterie van de zelfgave in de band van het huwelijk.
Kunnen we zeggen dat Franciscus de onveranderlijke rechtsgeldigheid van dit document in al zijn facetten opnieuw heeft bevestigd?
Voor mij is daar geen twijfelen aan. Paus Franciscus is een groot bewonderaar van Paulus VI, dat heeft hij bij verschillende gelegenheden laten blijken. Voor het overige heeft hij hem zalig verklaard en enkele dagen geleden, op de Filippijnen, bij het zien van zo een jonge natie heeft hij willen onderlijnen dat het standpunt dat Paulus VI in 1968 verwoordde “profetisch” was.
Dus, hoe het noodzakelijk openstaan voor het leven verzoenen met de reële twijfels van koppels die geconfronteerd worden met zoveel problemen, soms onverenigbaar met het aanvaarden van nieuw leven?
Wij weten dat het voor sommige koppels een echt drama is. Men zou hier moeten spreken over de economische steun van de regeringen aan arme gezinnen. Nochtans, zo onderlijnt paus Franciscus vaak, moet elk geval met barmhartigheid en herderlijke ijver behandeld worden. De problemen kunnen voortkomen van medische, economische of psychologische moeilijkheden. Voor sommige echtgenoten is het een grote uitdaging en de Kerk heeft als eerste plicht hen te helpen en te sterken.
De paus heeft tweemaal verwezen naar de demografische crisis in Italië. Welke boodschap heeft de paus voor ons land?
Ik zou zeggen dat deze zeer ernstige sociologische factor representatief is voor een cultuur die geen hoop of vreugde meer kent, een wegwerpcultuur. Verlangen naar kinderen is een daadwerkelijk bewijs voor een geloof in de toekomst, dat men gelooft in wie men is: Italië en Europa verliezen volop hun identiteit, zij worden oud. Het schouwspel van de uitbundige jeugd in de Aziatische landen heeft deze perceptie alleen maar versterkt in de geest van de paus.
Dit artikel verscheen in de uitgave van 22/1/15 van Avvenire onder de titel Familie, de paus “verrast en ontgoocheld”. Het werd uit het Frans vertaald door Jos en Helene Van Dyck.
