Twee dagen voor de “Mars voor het leven” stellen sommigen de abortus en het strafwetboek weer in vraag: waarom? Carine Brochier van het Europees Instituut voor Bioethiek (EIB) antwoordt voor Gènéthique.
Op de vooravond van de “Mars voor het leven” die doorgaat op zondag 22 april in Brussel om 15 u, presenteert het Centre d’action laïque de cijfers van een opiniepeiling die aantonen dat een grote meerderheid Belgen niet weet dat abortus nog steeds in het strafwetboek staat. Deze enquête die verscheen in de twee belangrijkste kranten in het land werd ondertekend door talrijke personaliteiten: gynaecologen, universitairen, vertegenwoordigers uit de academische en de intellectuele wereld. Ze geeft niet de mening weer van de vrouwen die niet ondervraagd werden, noch van de verenigingen die dagelijks met deze zaken geconfronteerd worden.
Afgezien van het effect van de aankondiging, herinnert abortus in het strafwetboek eraan dat, ook al is hij uit de strafrechtelijke sfeer gehaald, in België sinds 1990 geen enkele arts veroordeeld werd voor het uitvoeren van abortus. Waarom staat abortus in het strafwetboek en waarom behoudt men dat zo? Het gaat erom dat het uitvoeren van abortus op zichzelf geen medische handeling is zoals een andere omdat deze chirurgische ingreep onvermijdelijk tot het beëindigen van een mensenleven leidt, hoe klein die persoon ook is. Dit uitvoeren van abortus mag niet gebanaliseerd worden. Het recht zet bepaalde bakens die men best zou bewaren, en abortus uit het strafwetboek halen zou leiden tot het alledaags maken ervan om er tenslotte een recht van te maken: “Het fundamenteel belang dat beschermd wordt zou tenslotte verworden enkel tot het ‛zelfbeslissingsrecht van de vrouw’, en dat terwijl haar beslissing heel vaak genomen wordt in kwetsbare omstandigheden” (cf. EIB, Sortir l’avortement du code pénal ?). Als zodanig zou het afdwingbaar zijn voor de arts die niet langer kan weigeren en dus zijn gewetensbezwaren niet kan doen gelden: “de vrouw zou niet enkel de mogelijkheid hebben een abortus te vragen”, maar “ze kan het eisen” (ibidem).
In België zouden in 28 jaar tijd 500.000 abortussen uitgevoerd zijn. Officieel, want sinds 2011 is de instantie die deze gegevens optekent “niet meer actief”, de cijfers van het IVG (informatie over zwangerschapsonderbreking) zijn dus niet beschikbaar: de politiek wil abortus niet controleren of beheersen.
Men zou zich nochtans dringend vragen moeten stellen over de middelen die gebruikt kunnen worden ter preventie (cf. Gregor Puppinck, L’obligation des Etats de prévenir le recours à l’avortement). Wat moet men doen om te bekomen dat abortus ondenkbaar wordt en om te voorkomen dat vrouwen abortus als enige “redelijke” oplossing voorgeschoteld krijgen?
Abortus is een zaak van volksgezondheid. Het zou moedig zijn zich toe te leggen op het vinden van een echte oplossing voor deze kwesties.
Bron: http://www.genethique.org/fr/sortir-lavortement-du-code-penal-belge-une-question-pas-si-neutre-69584.html waar dit artikel verscheen onder de titel “Sortir l’avortement du code pénal belge ? Une question pas si neutre”. Dit artikel werd uit het Frans vertaald door Helene en Jos Van Dyck.
