De evangelisatiemissie van de Paus bestaat uit het doorgeven van wat zij voor waar houdt.
Zijn opmerkingen over zwangerschapsonderbreking geven aan dat hij de bedoeling had zich krachtig uit te drukken. Er is geen religieus integrisme als men zich, in het onderhavige geval, aan de natuurwet wil houden.
Sommige woorden overschrijden ongewild de gedachte, maar er zijn er andere die bewust buitensporig zijn, om de gedachte met meer overtuiging uit te drukken. Paus Franciscus heeft met opzet woorden gebruikt zoals “huurmoordenaars” om professionelen aan te duiden die de vrijwillige zwangerschapsafbreking uitvoeren. Hij biedt nochtans zijn excuses aan dat hij deze woordenschat moet gebruiken (“indien jullie mij deze uitdrukking toestaan”). Deze retorische voorzorg sluit meteen al iedere beledigende bedoeling uit en getuigt ervan dat hij zich alleen maar krachtig wilde uitdrukken.
Iedereen die hem enigszins kent, kan zijn welwillendheid noch zijn barmhartigheid ontkennen. Hij wil het kwaad aan de kaak stellen, maar hij onthoudt zich altijd van het veroordelen van diegene die het veroorzaakt. Abortus vergelijken met een moord met voorbedachten rade komt hier neer op laten uitkomen dat “doden” wil zeggen “ter dood brengen”, met andere woorden “het leven ontnemen”. “Vrijwillige zwangerschapsonderbreking” is onbetwistbaar een misleidend eufemisme; het versluiert de gruwel die de Heilige Stoel duidelijk wil onderstrepen.
Het is denkbaar dat de wetgever, om beter overeen te stemmen met de algemene emotie, in dit opzicht onderscheid maakt tussen het leven in de baarmoeder en dat wat daarna volgt. Abortus is juridisch gezien verschillend van moord. Het is evenwel minder verstandig om de waarde van het embryo of van de foetus af te meten volgens zijn ontwikkeling, terwijl men van mening is dat die te verwaarlozen is tot het kleine wezen een zekere graad van ontwikkeling bereikt. Immers het leven bestaat of bestaat niet, onafhankelijk van de leeftijd of van een handicap; dat van een bejaarde is niet meer of niet minder waard dan dat van een baby, van een kind, van een adolescent of van een volwassene; dat van een kind, dat nog geboren moet worden, moet gerespecteerd worden vanaf zijn bevruchting.
Een ander standpunt
Indien de wet van haar macht gebruik maakt om toch zo een onderscheid te maken door abortus toe te staan tot het einde van de twaalfde week van de zwangerschap, kan een geestelijke leider (zoals het hoofd van de katholieke Kerk) er een ander standpunt op nahouden in zijn eigen competentiesfeer. Het is wenselijk dat het recht zich aanpast aan de moraal en niet andersom; deze komen echter nooit perfect overeen, temeer omdat, in tegenstelling tot de juridische regel, de morele referenties van individu tot individu kunnen verschillen, zelfs binnen dezelfde gemeenschap. Dit laat ons toe te besluiten dat het kerkelijk leergezag ethische opinies kan (en zo nodig moet) ondersteunen die tegengesteld zijn aan die van Themis. Het hoeft niet bang te zijn als conservatief bestempeld te worden. De evangelisatiemissie van het leergezag bestaat immers uit het doorgeven van wat zij voor waar houdt. Het is geen religieus integrisme om zich, in het onderhavig geval, aan de natuurwet te willen houden.
Afzien van abortus houdt de plicht in om zwangere vrouwen te helpen en bij te staan, zowel tijdens de zwangerschap als bij de geboorte. We mogen niet vergeten dat christenen zich daarvoor inspannen, zo niet meer dan anderen, en dat de Paus hen zelfs daartoe aanmoedigt.
Aangezien de Grondwet parlementariërs de grootste vrijheid van meningsuiting garandeert, mogen we hopen dat geen enkele partij haar gekozenen vertegenwoordigers een richtlijn zal geven over de mogelijke verlenging van de termijn waarin vrijwillige zwangerschapsonderbreking wettelijk is toegestaan. Laat ons dus vertrouwen hebben in de vertegenwoordigers van het volk, die allen ter harte zullen nemen om wat dit betreft in volledige gewetensvrijheid te stemmen, zonder vrees voor mogelijke disciplinaire of electorale gevolgen.
(*) De ondertekenaars zijn: Jean-Louis Bosteels, Alexandra Boux, Aude Brochier, Frédéric Close, Paul Donneux, Benoît Errembault, Camille Errembault, Marc Fichers, Jacques Galloy, Luca Marciano, Anne-Elisabeth Nève, Philippe Olivier, Marie Orban, Marie-Violette Teyssier, Elisabeth Théry, Alain Tiri, Teresa Trelles, Dominique Verpoorten, Côme de Viron en Pauline Wicquart. Bron: https://www.lalibre.be/debats/opinions/2024/10/02/le-pape-ne-doit-pas-craindre-detre-taxe-de-conservatisme-XI442ACKEFEJBFTE43RHHA2BK4/ Deze tekst werd uit het Frans vertaald door Jos en Helene Van Dyck.
