De gevangene Daniel Lee López, in 2010 veroordeeld tot de doodstraf, wou zijn verblijf in de dodengang van de gevangenis van Huntsville, Texas, niet verder verlengen. Zo besloot hij niet in hoger beroep te gaan en aan de federale rechter te vragen zo snel mogelijk het geding af te sluiten. De rechtbank aanvaardde zijn verzoek en hij werd op 12 augustus ll. terechtgesteld.
Deze hispano-gevangene, 27 jaar oud, werd in 2010 ter dood veroordeeld voor de moord van een politieagent in 2009. Hij had eerst een politieagent die hem voor een inbreuk op de wegcode trachtte aan te houden, aangevallen. En in zijn dolle vlucht stootte hij op een andere die bezig was een hindernis op de baan te plaatsen om zijn wagen te versperren en hij doodde hem.
Voor Lee Lopez was het duidelijk dat een leven achter de tralies niet levenswaardig was. Daarom verzaakte hij er tijdens het proces aan een akkoord te sluiten met de procureur waardoor hij mits een schuldigverklaring een levenslange opsluiting zou bekomen hebben. Hij moest zich ook weren tegen de idee van zijn toegewezen advocaten die bij het hoog gerechtshof een verhaal hadden ingesteld bewerend dat López leed aan een ernstige geestesstoornis. Hij wou niet dat hem hetzelfde zou overkomen als aan andere gevangenen van de dodengang die alle mogelijke middelen uitputten om hun leven te redden, mits een wachttijd van 15 tot 20 jaar. Dat was voor hem geen leven.
En hij bekwam dat men zijn beslissing eerbiedigde. Op 12 augustus 2015 werd hij de tiende gevangene om dat jaar in Texas — de Amerikaanse staat die altijd de koploper is van dit griezelig peloton — de dodelijke injectie te krijgen. Voor López was dit zoveel als een zelfmoord met bijstand, om een leven achter de tralies te vermijden dat hem onwaardig scheen.
Hij werd terechtgesteld door een dodelijke injectie van natriumhoudend pentobarbital, een barbituraat dat als verdovingsmiddel gebruikt wordt, maar dat bij hoge dosis de dood veroorzaakt door een hart- en ademhalingstilstand.
Eigenaardig is het ditzelfde product dat in België en in Nederland gebruikt wordt voor wettelijke euthanasie. Dit blijkt uit een bijdrage van zes belangrijke geneesheren onder de leiding van Lieve Thienpont — allen wel bekende voorstanders van euthanasie — die gepubliceerd werd door het British Medical Journal van 28 juli 2015. De bijdrage ontleedt 100 euthanasieaanvragen van patiënten die psychiatrische problemen vertonen, zonder daarom terminaal ziek te zijn of fysische pijnen te lijden. Het zijn zieken met depressie-stoornissen, die oordelen dat hun leven geen zin meer heeft. En de uitbreiding van het toepassingsgebied van de “goede dood” in België laat aan de geneesheren toe de dodelijke inspuiting toe te passen opdat deze zieken “waardig sterven”.
Het dodend middel door een dodelijke injectie is hetzelfde, zowel voor de doodsstraf als voor de zelf opgelegde doodstraf. Maar de Europese Unie houdt een oog in het zeil. Om de door de staat opgelegde doodstraf tegen te gaan heeft zij in 2011 de verkoop van natriumhoudend pentobarbital in de Verenigde Staten verboden. Deze maatregel heeft bevoorradingsproblemen veroorzaakt in de staten die nog de doodstraf toepassen, en die in 2014 35 mensen hebben terechtgesteld. Zelfs Lee Lopez zou problemen kunnen gehad hebben opdat men zijn laatste wil zou uitvoeren.
Daartegenover heeft België niets gedaan om te beletten dat datzelfde dodelijk product op zijn grondgebied zou gebruikt worden voor de wettelijke euthanasie, die in 2013 1.816 personen heeft weggeveegd. Wellicht bezit natriumhoudend pentobarbital een verdovend effect op het geweten.
Ignacio Aréchaga is directeur van het agentschap Aceprensa. Dit artikel werd gepubliceerd op de website van dit agentschap. Bron: https://blogs.aceprensa.com/elsonar/pena-de-muerte-mala-y-buena/. Deze tekst werd uit het Frans vertaald door Walter Van Goethem.
