In de schoot van de familie ontkiemt de gedaanteverandering van de wereld.
Zomaar een dag. Het langverwachte moment om na een lange werkdag naar huis terug te keren komt eraan. Net voor de sleutel in het slot gestoken wordt, hoort men achter de deur de kreten van meerdere kinderen luider worden. Sommigen willen niet in bad, een andere rent woedend achter zijn broer, de oudste slaat met de deur omdat hij niet kan studeren. Dat is het moment waarop de baby in tranen uitbarst omdat hij honger heeft. Dat alles kan men doorheen de deur horen met een dramatische intensiteit. Dit is het soort situatie waarin men de sleutel terug zou willen wegsteken om twee uur later terug te komen. Maar nee. Dit is het “heilig uur”, het uur van opoffering. Een vriend van mijn man vertrouwde hem toe, dat hij in die situaties diep ademhaalt en, terwijl hij de sleutel in het slot steekt, zachtjes zegt: “Dit is mijn lichaam dat voor u gegeven wordt”. En met deze uitspraak in zijn hoofd, legt hij zijn spullen in zijn kamer, rolt zijn mouwen op en vraagt: “Waarmee beginnen we?”
De heilige Teresa van Calcutta zei: “als je de wereld wil veranderen, ga dan naar huis en bemin je familie”. Soms is het gemakkelijker zich roekeloos te wagen aan grote wapenfeiten buiten, dan de drempel van je eigen huis binnen te gaan. Men moet toegeven dat thuis niet altijd een oase van vrede is waar men weer op krachten kan komen.
Op de dag van de bruiloft hebben wij ons lichaam en ook ons leven volledig aan de ander gegeven. Dat is een gave die dagelijks verwerkelijkt wordt. Het lichaam wordt gegeven in het huwelijksbed, maar ook om ’s nachts gauw op te staan om voor een kind te zorgen zonder dat de wederhelft wakker wordt; het lichaam wordt gegeven in de tederheid van een liefkozing, maar ook door vroeg terug te keren van het werk om de huishoudelijke last van de wederhelft die thuisblijft te verlichten; het lichaam wordt gegeven in een etentje onder echtgenoten, maar ook door te zeggen “ga liggen, ik zal er wel voor zorgen”.
Echtgenoten vormen geen team dat de taken verdeelt of de familiale logistiek beheert; zij vormen één lichaam dat zich aan elkaar geeft, evengoed in de grote gebeurtenissen van het leven als in de kleinste details. Deze grootsheid van de liefde, die zo vaak onmogelijk te beleven lijkt, is eigenlijk een genade ontvangen in het sacrament van het huwelijk, is een geschenk dat we krijgen.
In een interview dat ik enkele jaren geleden had met Rocco Buttiglione, leerde hij mij een belangrijke les: “De heilige Johannes Paulus II zegde me dat het grootste geschenk dat ik mijn dochters als vader kon geven erin bestond hun moeder lief te hebben. Niet alleen maar met haar leven, me niet tevreden stellen met trouw te zijn, maar haar beminnen.” Deze liefde die de heilige Louis en Zélie Martin verenigde was zeker de bron waaraan hun vijf dochters zich gelaafd hebben om zich volledig aan Jezus Christus te geven als slotzusters. Een van hen werd heilig, Theresia van het Kind Jezus, en een andere, Leonie is onderweg naar de zaligverklaring.
Zonder twijfel was het de diepe trouw van zijn vrouw die Franz Jägerstätter ondersteund heeft toen hij besloot weerstand te bieden tegen het naziregime, wel wetend dat dit hem zijn leven zou kosten. Alleen zijn vrouw Franziska is uit liefde en als ultiem offer aan zijn zijde gebleven zoals we kunnen zien in A Hidden Life, de prachtige film van Terrence Malick.
Zoals moeder Teresa zei, de liefde begint thuis. Ze begint thuis, maar eindigt daar niet. De echtelijke liefde, met haar dimensie van martelaarschap, heeft het vermogen om de wereld te veranderen. Ze blijft niet begrensd door het intieme leven van de familie, maar is vruchtbaar en kan een verdeelde, geïsoleerde en ingeslapen maatschappij doen bewegen. Naar huis terugkeren en onze echtgenoot of onze vrouw beminnen is vandaag een daad van verzet tegen de middelmatigheid en het egoïsme. Het is het begin van een beschaving van liefde.
Isis Barajas is journaliste en schrijft voor verschillende tijdschriften. Ze is gehuwd en moeder van zeven kinderen. Ze werkt mee aan de blog www.mujeresteniamosqueser.com. Bron: nr.58 van het tijdschrift Misión www.revistamision.com/volver-a-casa-por-isis-barajas. Met dank aan Sergio Sahli omdat hij ons erop wees. Deze tekst werd uit het Frans vertaald door Jos en Helene Van Dyck.
