“Contraceptie zou toelaten ongewenste zwangerschappen en bijgevolg abortussen te vermijden.”
Dit argument, waarop de politiek van de opeenvolgende regeringen sedert de aanvaarding van de wetten Neuwirth en Veil steunde, wordt niet bevestigd door de statistische gegevens, die integendeel een verhoudingsgewijze relatie tonen tussen het niveau van contraceptie en dat van abortussen.
Terwijl landen waar contraceptie breed verspreid is nog altijd een hoog aantal abortussen kennen, zijn er andere, waar minder op contraceptie beroep gedaan wordt, erin geslaagd dit aantal te behouden, zelfs aanzienlijk te verminderen.
Onder de landen van West-Europa die het grootste contraceptiegebruik vertonen, — meer dan 70% van de vrouwen in vruchtbare leeftijd —, zijn er Frankrijk en de Scandinavische landen; het record wordt behaald door het Verenigd Koninkrijk met meer dan 80%.
Welnu, in Frankrijk daalt het aantal abortussen niet. Het gaat eerder in de richting van een stijging: het ging volgens het INED (Nationaal Instituut voor Demografische Studies van Frankrijk) over van 206.000 in 2003 tot meer dan 216.000 in 2013. In dezelfde periode steeg het aantal abortussen per 1.000 vrouwen in de vruchtbare leeftijd van 14,2 tot 15,3 ‰, zelfs meer dan 18‰ in het Ile-de-France.
Het is hetzelfde in Zweden waar het zeer hoog aantal abortussen nog verder toeneemt, gaande van 17,2‰ tot 20,2‰ tussen 1983 en 2014, en dat zelfs 29,6‰ bereikt bij de 20 tot 24-jarigen. Het Verenigd Koninkrijk kent ook een hoog aantal abortussen (meer dan 16‰ in totaal en 28,7‰ op 21 jaar) en 38 % herhaalde abortussen.
Daarentegen hebben landen die minder verspreiding van contraceptie kennen een laag aantal abortussen en een daling ervan. Zo is het aantal abortussen in Italië een der laagste van Europa: het daalde meer dan de helft van 1982 tot 2013, het aantal abortussen ging van 234.801 naar 102.644 per jaar.
Er bestaat dus een onderlinge relatie tussen het niveau van contraceptie en dat van abortus. Dat wordt verklaard door het feit dat de meerderheid van de vrouwen die beroep deden op abortus contraceptie gebruikten wanneer ze zwanger werden. In Frankrijk noteerde de Algemene Inspectie van sociale zaken in 2010 dat “72% van de zwangerschapsonderbrekingen werden verricht op vrouwen die contraceptie gebruikten en in 42 % van de gevallen was de contraceptie gebaseerd op een medische methode, die in theorie zeer doeltreffend is (de pil of het spiraaltje)”. De aantallen zijn vergelijkbaar met die van het Verenigd Koninkrijk.
Zo blijkt dat de ontwikkeling van contraceptie niet toelaat abortus te verminderen onder een verhoudingsgewijze drempel van het peil van de mislukking van de contraceptie. Indien er inderdaad wegens contraceptie minder ongewenste zwangerschappen zijn proportioneel met het aantal seksuele betrekkingen, toch blijft het aantal “niet-voorziene” zwangerschappen hoog en maakt het een derde uit van de zwangerschappen, ook al gebruikten de betrokken vrouwen in 4 gevallen op 10 een contraceptief middel met in theorie een sterke doelmatigheid. Bij deze “onvoorziene” zwangerschappen wordt een groter aantal afgebroken door abortus: vier op tien in 1975, tegenover zes op tien vandaag, wat het behoud van abortus op een hoog peil verklaart. Het massaal gebruik van contraceptiva verhoogt zo het risicogedrag, het sluit psychologisch, maar niet biologisch, het feit moeder te worden uit, en leidt naar abortus.
Het massaal gebruik van contraceptiva geeft zoals dat van ieder andere technologie de illusie de natuur te controleren en de natuurlijke gevolgen van een seksuele relatie te kunnen vermijden. Aldus is de seksuele opvoeding op school onaangepast wanneer zij de verantwoordelijkheidszin herleidt tot het gebruik van contraceptie en het condoom. Onderwijzen dat een verantwoordelijke seksualiteit voornamelijk bestaat in het gebruik van technische middelen die toelaten de natuurlijke gevolgen van zijn daden te vermijden is een vorm van opvoeding tot onverantwoordelijkheid.
Deze “paradox van de contraceptie” legt ook uit waarom abortus toeneemt, voornamelijk bij jongeren, die eigenlijk vooral nood hebben aan een opvoeding tot verantwoordelijkheid. Het voorbeeld van andere Europese landen toont aan dat dit mogelijk is.
Gregor Puppinck is Directeur van het Europees centrum voor Recht en Rechtvaardigheid, Straatsburg. Bron: http://www.genethique.org/fr/la-contraception-reduit-le-nombre-davortements-reponse-dexperts-66213.html.. Dit artikel werd aanvankelijk gepubliceerd op de site internet “Valeurs actuelles”, onder de titel “Le paradoxe de la contraception”. Deze tekst werd uit het Frans vertaald door Walter Van Goethem.
