Paus Franciscus schorst het voorstel voor een document van de Duitse bisschoppen over intercommunie. In een artikel dat we reeds eerder publiceerden ging kardinaal Chaput al in op de talrijke moeilijkheden die bovenkwamen door het idee van bepaalde bisschoppen om de protestantse echtgenoten van katholieke gelovigen toe te laten tot de Eucharistie, onder bepaalde voorwaarden. Wij publiceren hier de inhoud van de brief van de prefect van de Congregatie voor de Geloofsleer die verzonden werd aan de voorzitter van de Duitse bisschoppenconferentie, met de expliciete toestemming van de paus.
Congregatie voor de Geloofsleer
25 mei 2018
Aan zijne zeereerwaarde Eminentie
Kardinaal Reinhard Marx
Aartsbisschop van München en van Freising
Voorzitter van de Duitse bisschoppenconferentie
Eminentie en waarde Voorzitter,
Na ons broederlijk onderhoud van 3 mei 2018 over het document “Mit Christus Gehen…” [“Met Christus onderweg. Op weg naar eenheid. Interconfessionele huwelijken en gezamenlijke deelname aan de eucharistie. Een herderlijke gids van de Duitse bisschoppenconferentie”] waren we samen overeengekomen dat ik de heilige Vader zou inlichten over onze ontmoeting.
Tijdens de audiëntie van 18 mei 2018 had ik al met paus Franciscus gesproken over onze ontmoeting en hem een samenvatting van het onderhoud overhandigd. Op 24 mei 2018 heb ik opnieuw met de heilige Vader gediscuteerd over deze kwestie. Ten gevolge van deze ontmoetingen zou ik, met de expliciete toestemming van de paus, u in kennis willen stellen van volgende punten.
1. De talrijke oecumenische inspanningen van de Duitse bisschoppenconferentie en in het bijzonder de intense samenwerking met de evangelische kerk in Duitsland verdienen erkenning en waardering. De gemeenschappelijke herdenking in 2018 van de Reformatie heeft aangetoond dat men in de loop van de laatste jaren en decennia een geschikte basis gevonden heeft om samen te getuigen van Jezus Christus, de verlosser van alle mensen, en om samen te werken op een constructieve en doorslaggevende wijze in vele domeinen van het openbaar leven. Dat alles moedigt ons aan om voort te gaan op de weg naar een steeds diepere eenheid.
2. Ons onderhoud van 3 mei 2018 heeft getoond dat de tekst van de gids een aantal ernstige problemen doet rijzen. De heilige Vader is dus tot het besluit gekomen dat dit document niet rijp is voor publicatie. De essentiële redenen voor deze beslissing kunnen als volgt samengevat worden:
a. De kwestie van het toelaten tot de communie van evangelische christenen in interconfessionele huwelijken is een thema dat raakt aan het geloof van de Kerk en dat de universele Kerk aangaat.
b. Zulke kwestie heeft een impact op de oecumenische verhoudingen met andere Kerken en andere kerkelijke gemeenschappen die men best niet zou onderschatten.
c. Deze thematiek valt onder het kerkelijk recht, in het bijzonder de interpretatie van canon 844 CIC (1). Vermits er in bepaalde sectoren van de Kerk open vragen zijn over dit onderwerp, hebben de bevoegde curieafdelingen van de Heilige Stoel reeds de opdracht gekregen een passende verduidelijking over deze vragen te bezorgen op het niveau van de universele Kerk. Het lijkt in het bijzonder opportuun de diocesane bisschop te laten oordelen over het bestaan van een “ernstige noodzaak”.
3. Voor de heilige Vader is het zeer belangrijk dat de geest van bisschoppelijke collegialiteit levend blijft in de Duitse bisschoppenconferentie. Zoals het Tweede Vaticaans Concilie het onderlijnde: “Eveneens kunnen de bisschoppenconferenties tegenwoordig vruchtbaar en op velerlei wijze bijdragen tot een concrete verwezenlijking van de collegialiteit.” (Dogmatische constitutie “Lumen Gentium”, nr. 23)
Nu ik u hiervan in kennis gesteld heb, groet ik u broederlijk en stuur u mijn beste zegenwensen.
De uwe in de Heer,
Luis F. Ladaria, S.J.
Titulair bisschop van Thibica
Prefect
Bron: https://www.diakonos.be/settimo-cielo/francois-bloque-le-document-des-eveques-allemands-en-faveur-de-lintercommunion-le-texte-integral-de-sa-lettre/. Deze tekst werd uit het Frans vertaald door Helene en Jos Van Dyck.
(1) (deze nota werd toegevoegd door de redactie van didoc)
Can. 844 – § 1 Katholieke bedienaren dienen de Sacramenten geoorloofd toe alleen aan katholieke christengelovigen, die ze eveneens alleen van katholieke bedienaren geoorloofd ontvangen, behoudens de voorschriften van §§ 2, 3 en 4 van deze canon, en van can. 861, § 2.
§ 2 Telkens als de nood het vereist of echt geestelijk nut het wenselijk maakt, en mits gevaar voor dwaling of indifferentisme vermeden wordt, is het de christengelovigen voor wie het fysiek of moreel onmogelijk is zich te wenden tot een katholieke bedienaar, geoorloofd de Sacramenten van Boete, Eucharistie en Ziekenzalving te ontvangen van niet-katholieke bedienaren, in wier Kerk voornoemde Sacramenten geldig bestaan.
§ 3 Katholieke bedienaren dienen geoorloofd de Sacramenten van Boete, Eucharistie en Ziekenzalving toe aan leden van Oosterse Kerken die niet in volledige gemeenschap leven met de Katholieke Kerk, als zij er uit eigen beweging om vragen en de juiste gesteltenis bezitten; dit geldt eveneens voor leden van andere Kerken die, volgens het oordeel van de Apostolische Stoel, wat de Sacramenten betreft in dezelfde situatie verkeren als voornoemde Oosterse Kerken.
§ 4 Als stervensgevaar aanwezig is of als volgens het oordeel van de diocesane Bisschop of van de bisschoppenconferentie een andere ernstige nood ertoe dwingt, dienen katholieke bedienaren dezelfde Sacramenten geoorloofd toe ook aan de overige christengelovigen niet in volledige gemeenschap levend met de katholieke Kerk, die zich niet tot een bedienaar van hun gemeenschap kunnen wenden en er uit eigen beweging om vragen, mits zij wat dezelfde Sacramenten betreft blijk geven van het katholieke geloof en zij de juiste gesteltenis bezitten.
§ 5 Voor de gevallen waarover in §§ 2, 3 en 4, mag de diocesane Bisschop of de bisschoppenconferentie geen algemene normen uitvaardigen, tenzij na overleg met ten minste de plaatselijke bevoegde overheid van de betrokken Kerk of niet-katholieke gemeenschap.
