Wij publiceren hier de reactie van de aartsbisschop van Philadelphia op de publicatie van de apostolische exhortatie van paus Franciscus.
Wij leven in een tijd waarin vele mensen erg geschud worden door ongewenste berichten, onbetrouwbaar en dikwijls onnodig. Wij worden overspoeld door publiciteit, lobby’s en een kwaadaardige politiek. Ondertussen gaan werkelijk vitale, leven-wekkende boodschappen onopgemerkt voorbij. Voor fundamentele vragen is het gemakkelijker te vermijden erover na te denken en direct naar de confrontatie over te gaan.
Paus Franciscus vertrekt vanuit een andere benadering. In meer dan 250 bladzijden kan de recente apostolische exhortatie van de paus over de liefde in het gezin, Amoris Laetitia (De Vreugde van de Liefde) ontmoedigend lijken, zowat alsof men de top van de Everest zou bekijken vanuit een basiskamp. Maar de vergelijking houdt daarmee op. Het is een document dat voor ieder volwassene met interesse voor zijn of haar geloof toegankelijk is. Het verdient gelezen te worden, gemediteerd, van het begin tot het einde.
Het dient ook met zorg afgewogen te worden in het licht van de apostolische exhortatie Familiaris Consortio van de heilige Johannes Paulus II, van de theologie van het lichaam, en van andere vroegere kerkelijke documenten over het huwelijk en het gezin.
Zoals het voorgaande document Evangelii Gaudium (De Vreugde van het Evangelie) zijn de post-synodale meditaties van Paus Franciscus over het gezin levendig geschreven en zijn rijk aan een uitstekend onderricht, in een stijl die hem eigen is. Zij die een wijziging van de leer van de Katholieke Kerk over het huwelijk, de echtscheiding, het gezin of de seksualiteit zoeken, zullen teleurgesteld zijn zoals de hoofdingen van de seculiere pers dit reeds hebben getoond. Anderen zouden tendentieuze bedenkingen kunnen vinden in de tekst van hoofdstuk 8 wanneer het beklemtonen van pastorale gevoeligheid voor onregelmatige huwelijkstoestanden hun inhoudelijk dubbelzinnig toeschijnt.
Men moet dus De Vreugde van de Liefde begrijpen in de meer globale context van de gedachtewereld van de Katholieke Kerk, en in de onderrichte wijsheid die ze omkadert. Deze context zal het antwoord vormen van de Kerk hier in Philadelphia.
Zoals Romano Guardini het schreef, (Guardini, een der grootste katholieke denkers van de XXe eeuw, oefent een zeer grote invloed uit op de geest van onze paus), is de barmhartigheid een hogere deugd dan de rechtvaardigheid. Maar Guardini schreef ook dat er geen ware barmhartigheid is los van de waarheid. En de waarheid van het christelijk huwelijk, door Christus zelf onderwezen, is dat het een verbintenis is, definitief, onherroepelijk, met al wat dit insluit in het sacramentele katholieke leven.
Elke lezer kan in de tekst zijn of haar voorkeurspassage vinden. Voor mij bevindt de rijke kern van Amoris Laetitia zich in de hoofdstukken 4 tot 7. De ruime meditatie van de paus over de eerste brief van de H. Paulus aan de Corinthiërs is van een uitzonderlijke schoonheid. De paragrafen 178 tot 181 over de onvruchtbaarheid, de adoptie, het voogdijschap en de roeping van het gezin zijn buitengewoon. Zo ook paragraaf 187 over de brede familie. Het nummer 193 over het belang van het historisch gedenken, is van onschatbare waarde, zowel als de nummers 174 tot 177 over de rol van moeders en vaders. Nummer 167 looft het kroostrijk gezin en de verdere tekst heeft een ruim begrip voor het geschenk van kinderen.
De paragrafen 47 en 48 getuigen van een diepe gevoeligheid voor de kinderen met bijzondere noden en voor de ouderen. Het nummer 80 herhaalt de boodschap van Humanae Vitae zoals het nummer 83 de heiligheid van alle menselijk leven bevestigt. En in 56 verwerpt paus Franciscus duidelijk de gender-ideologie en de verwarring omtrent de seksuele identiteit die ze promoveert.
Hoofdstuk 8 is een aangrijpende meditatie over de noodzaak de gescheidenen en burgerlijk hertrouwden in het leven van de Kerk in te sluiten en alle mensen in onregelmatige banden te behandelen met de aangepaste zorg. Mijn ervaring bewijst mij dat het zeldzaam is dat een herder opzettelijk hindernissen opstelt op de weg van hem die een leven van goed christen wil leven.
Wij moeten tevens eraan herinneren dat de katholieke leer geen “ideaal” is te bereiken door een klein aantal, maar een levensweg die kan en zou moeten beleefd worden door ons allen. Het zou een vergissing zijn de geest van barmhartigheid van Amoris Laetitia te interpreteren als een toelating om de christelijke waarheid te ontkennen over fundamentele zaken die de christelijke leer over het huwelijk en de discipline van Kerk voor het toedienen van de sacramenten betreffen.
[…] In het spoor van de Wereldsamenkomst van de gezinnen van verleden jaar zullen de katholieken van Philadelphia zich enkel kunnen verrijken door het lezen en het bidden van De Vreugde van de Liefde.
Bron: http://www.collationes.org/component/k2/item/2286-pope-francis-on-love-in-the-family. Deze tekst werd uit het Engels vertaald door Walter Van Goethem.
