Een artikel van de Daily Mail waarschuwt voor het onrustwekkend gebrek aan controle op de uitoefening van de euthanasie in België. Een vaststelling meegedeeld door Joseph Junker die de straffeloosheid onderstreept van sommige van deze handelingen, toegepast zonder de toestemming van de slachtoffers.
Het minste dat men zou kunnen zeggen is dat het toezicht op de uitoefening van de euthanasie in België niet ophoudt van zich te laten spreken in het buitenland, en niet ten goede.
Nog verleden zaterdag publiceerde het grote dagblad Daily Mail (de tweede grootste oplage van het koninkrijk) nog een vernietigend artikel hierover, terwijl het debat over de euthanasie aan beide zijden van het kanaal woedt. De reden? De publicatie door het zeer ernstig Journal of Medical Ethics van een niet minder ernstig academisch verslag over de uitoefening van de euthanasie in België. En het minste dat men kan zeggen is dat zijn besluiten op zijn zachts gezegd onrustwekkend zijn voor de onderdanen van het vlakke land. De auteur ervan, professor Raphaël Cohen-Almagor van de universiteit van Hull windt er geen doekjes om: “De Belgische burgers zouden moeten bewust zijn van de actuele toestand, en moeten weten dat hun leven op een punt kan geraken waar de dokters menen dat het niet meer waard is geleefd te worden, en beslissen de patiënt om te brengen bij afwezigheid van een uitdrukkelijke tegengestelde wilsuiting”. Wat verder bedeelt het verslag aan België een venijnig commentaar toe: “de veiligheidsgrenzen die de wet voorziet zijn onaangepast en onvoldoende”, terwijl een tegenstander van de wet eraan toevoegt: “Dit bewijst, indien de aangehaalde feiten juist zijn, dat de euthanasie in België en elders volledig buiten controle is en zulks legt uit waarom ik mij zal verzetten tegen de wetsvoorstellen die bij het Britse parlement zijn neergelegd.”
Maar zijn die feiten juist? Is dit wetenschappelijk verslag niet wat te onrustbarend? Is de euthanasie echt buiten controle in België, nu dit land ze nog pas uitgebreid heeft tot de minderjarigen? Zou zulke ontsporing en euthanasie zonder toestemming mogelijk zijn hoewel er een wettelijk kader bestaat om juist aan te duiden wat toegelaten is en wat niet?
Niet overdreven beweringen
Wanneer men op de vraag wat dieper ingaat, is men ontsteld vast te stellen dat die beweringen niet enkel juist zijn, ze zijn nog onder de waarheid: die ongevraagde euthanasie zou in België niet enkel mogelijk zijn, maar ze zal eenvoudigweg niet vervolgd worden en zelfs ondubbelzinnig en ongestraft worden opgeëist door haar aanhangers als de meest normale zaak ter wereld.
In februari 2014 publiceerde professor Jean-Louis Vincent van de Belgische Vereniging voor intensieve zorgen twee artikelen in een wetenschappelijke uitgave en in een Belgisch referentiedagblad [Le Soir]. Dit artikel bevat de volgende zin betreffende patiënten die onbekwaam zijn hun wil uit te drukken: “de ongevraagde euthanasie overschrijdt veel meer dan de duizend gevallen van euthanasie die per jaar in België geregistreerd worden. Om duidelijk te zijn, het gaat niet om alle pijn te voorkomen (…) maar wel omvangrijke dosissen kalmeermiddelen toe te dienen om de dood te bespoedigen wanneer de levenskwaliteit onvoldoende is geworden (…); deze actieve ingrepen worden aan geen enkele commissie meegedeeld.”
Er is nochtans een fundamenteel verschil dat Prof. Vincent niet schijnt te kennen. Een patiënt laten sterven door therapeutische hardnekkigheid stop te zetten of een palliatieve verdoving te beginnen (bij voorbeeld) met als doel de pijn te verlichten en met als secundair gevolg de dood te bespoedigen, dat zijn palliatieve zorgen. Een dodelijke dosis pijnstillers toedienen met het opzettelijk inzicht het leven te beëindigen, dat is de daad die de lijn vormt tussen palliatieve zorgen en euthanasie. Een duidelijke grens die uitgelegd en (terecht) verdedigd wordt in talrijke seminaries over palliatieve zorgen, en waarvan de overschrijding in België het naleven impliceert van een aantal wettelijke verplichtingen, waaronder de toestemming van de patiënt en het aangeven van de handeling.
Welnu de inhoud van deze twee ingrepen van Prof. Vincent kunnen we in enkele woorden samenvatten: actieve euthanasie wordt in België uitgevoerd op initiatief van het “verzorgingsteam”, zonder dat hiertoe werd beslist of verzocht door de patiënt, zelfs niet door zijn familie (aan dewelke men nochtans het recht om te worden geraadpleegd heeft toegekend). Dat alles zonder dat dit evenwel kan gerechtvaardigd worden door een gebrek aan comfort van de patiënt! Wie, hoe en hoeveel gevallen er zijn, dat zullen wij nooit weten want deze handelingen worden niet aangegeven, niet gecontroleerd en dus nog veel minder omringd.
Militante en medeplichtige toezichters
Ver van orde te willen brengen in deze nochtans duidelijk onwettelijke praktijken, is de voorzitster van de toezichtscommissie op euthanasie Mevr. Herremans (eveneens voorzitster van ADMD, Association pour le Droit de Mourir dans la Dignité – Recht op Waardig Sterven, de voornaamste pro-euthanasie lobby) zelfs de verdedigster ervan door het gunstig te gaan getuigen in Frankrijk op het proces van Dr. Bonnemaison. De aan deze geneesheer ten laste gelegde feiten vallen nochtans zowel in België als in Frankrijk onder het strafrecht! Welnu, tijdens dit proces aarzelt Mevr. Herremans niet te verklaren dat als men in België alle dokters Bonnemaison zou beoordelen, dat dan de assisenhoven zouden volzet zijn. Spreekt zij zo als voorzitster van de toezichtscommissie of van de ADMD? Niemand weet dit. Het is immers zo dat ze een militante en ondubbelzinnige taal voert, terwijl ze haar tegenstanders beschuldigt van “stinkend integrisme”. Ze strijdt voor een uitbreiding van de wet en voor het promoten via haar mandaat van een steeds meer soepele interpretatie van de toepassingsvoorwaarden van de euthanasie.
Een ander hoog lid van de Belgische ADMD, Dr. Lossignol, bekent dat hij “over het advies van de families stapt” wanneer “een dialoog onmogelijk is”. Te verstaan: wanneer de familie niet akkoord is. Wat betreft de onbewuste patiënt, “alles wordt voor zijn goed gedaan”, een manier om te zeggen dat, in naam van goede bedoelingen, de afwezigheid van zijn toestemming onbelangrijk is.
De mythe van het toezicht op euthanasie
Men kan helaas slechts gelijk geven aan Mevr. Herremans betreffende haar verklaring, vermits een verslag van het Observatoire français de la fin de vie 1,8% van de Belgische overlijdens toeschrijft aan een euthanasie die de overledene niet gevraagd heeft, tegenover 0,6% in Frankrijk (waar euthanasie verboden is). Op 7 april 2012 trachtte Wim Distelmans, Nederlandstalig voorzitter (en pro-euthanasie) van de toezichtscommissie uit te leggen waarom zeer weinig gevallen van euthanasie worden aangegeven aan de toezichtscommissie aan Franstalige zijde (hoewel dit een wettelijke verplichting is en onmisbaar om het toezicht uit te oefenen). In een groot Franstalig dagblad verklaarde hij: “De geneesheren beschikken nochtans over de mogelijkheid nu wettelijk te doen wat ze gisteren clandestien moesten doen! In bijna de helft van de gevallen verkiezen zij de clandestiniteit.”
Van al deze beschouwingen moet men deze erg schrikwekkende conclusie trekken: euthanasie zonder toestemming van de patiënt (wettelijk dus een moord) is mogelijk in België. Erger nog, ze gebeurt onder de radar, en een verdenking weegt op de personen die met het toezicht van de wet belast zijn. Verre van de wet te doen eerbiedigen, lijken zij deze praktijken aan te moedigen, en men kan zich moeilijk ontdoen van de onaangename indruk dat zij zorgvuldig vermijden dat deze zouden vervolgd worden. In meer dan 10 jaar werd er geen enkel geval aan het parket overgemaakt, terwijl één overlijden op 60 het gevolg zou zijn van een ongevraagde euthanasie. In dit land blijkt de omkadering van de euthanasie een gevaarlijke hersenschim te zijn, en laat het mij rechtuit zeggen: ik heb schrik.
Joseph Junker is een kader-ingenieur in een private maatschappij en een blogger. Dit artikel werd gepubliceerd in Figarovox op 18 juni 2015. Het werd uit het Frans vertaald door Walter Van Goethem. Bron: http://www.lefigaro.fr/vox/societe/2015/06/18/31003-20150618ARTFIG00150-l-euthanasie-sans-demander-votre-avis-bienvenue-en-belgique.php.
