Onlangs werd de paus ondervraagd over de redenen tot hoop die hij koestert voor Europa. Wij publiceren hier zijn antwoord.
De eerste aanleiding tot mijn hoop berust in het feit dat het verlangen naar God, het zoeken van God diep gegrift staat in iedere menselijke ziel en niet kan uitdoven. Men kan wel gedurende een zekere tijd God vergeten, Hem opzij schuiven, zich met andere zaken inlaten, maar God verdwijnt nooit. Wat de heilige Augustinus zegt is heel eenvoudig waar, dat is: dat wij mensen onrustig zijn zolang we God niet gevonden hebben. Die onrust bestaat thans nog. Dit is de hoop dat de mens zich altijd weer, zelfs nu, op weg zet naar God.
Het tweede motief van mijn hoop ligt in het feit dat het Evangelie van Jezus Christus, het geloof in Christus, gewoonweg waar is. En de waarheid wordt niet oud. Ook deze kan men gedurende een tijd vergeten, men kan andere dingen vinden, men kan ze opzij zetten, maar de waarheid als zodanig verdwijnt niet. De tijd van de ideologieën is uitgeteld. Ze schijnen sterk, onweerstaanbaar, maar na enige tijd zijn ze versleten, zij hebben geen eigen kracht meer in zich, want het ontbreekt hen aan diepe waarheid. Het zijn stukjes waarheid, maar uiteindelijk zijn ze opgebrand. Daarentegen is het Evangelie waarachtig, en vergaat het nooit. In elke periode van de geschiedenis verschijnen er nieuwe dimensies ervan, komt al het nieuwe ervan te voorschijn, wanneer het antwoord geeft aan de vragen van het hart en van het menselijk verstand dat in deze waarheid kan stappen en er zich in terugvinden. En juist om deze reden ben ik dus overtuigd dat er ook een nieuwe lente van het christendom bestaat.
Men kan een derde empirisch motief zien in het feit dat deze onrust vandaag de jeugd kwelt. De jongeren hebben zoveel gezien — de beweringen van de ideologieën en van de consumptiemaatschappij — maar zij voelen de leegte, de ontoereikendheid ervan aan. De mens is geschapen voor het oneindige. Al wat eindig is, is te weinig. Daarom zien wij dat bij de nieuwe generaties deze onrust weer wakker wordt en dat zij zich op weg zetten, en zo komen er nieuwe ontdekkingen van de schoonheid van het christendom; geen goedkoop christendom, met afslag, maar een in zijn radicaliteit en zijn diepte. Het komt me dus voor dat de antropologie zelf ons aanwijst dat er telkens nieuwe heroplevingen van het christendom zullen zijn, en de feiten bevestigen dit in één woord: diepe grondslag. Dat is het christendom. Het is iets dat waarachtig is, en de waarheid heeft altijd toekomst.
Het interview dateert van 15-10-12. Bron: “L’Osservatore Romano”, weekuitgave in het Frans, 18-10-2012, nummer 42, p. 1. Deze tekst werd uit het Frans vertaald door Walter Van Goethem.
