Een boekenshop voor katholieke inspiratie Verzending binnen heel BelgiëPapers over actuele onderwerpen

Ervaringen van het huwelijksleven (2/4)

27 januari 2012

 

Wij publiceren hier het tweede deel van de bedenkingen die voortkomen uit de praktische ervaring van een gezinsvader. In deze tekst bestudeert de auteur enkele verdere aspecten van de echtelijke liefde.

 

 

 

3. De onderlinge liefde van de ouders, voorwaarde voor de opvoeding van de kinderen

Twee citaten stellen deze fundamentele waarheid in het licht. Het eerste: “Een onmisbare voorwaarde opdat het gezin het kader van de karaktervorming van de kinderen zou kunnen zijn is de onwrikbare liefde van de ouders (…). Naast deze liefde zijn er aanbevelingen, technieken, formules, werkwijzen en positieve voorschriften om het doel van de vorming van de kinderen te bekomen; maar al deze aanbevelingen zijn slechts een druppel in de oceaan van de familiale liefde en zouden tot niets leiden buiten deze oceaan” (C. Llano).

 

Het tweede: “Wanneer men een kind ter wereld brengt, neemt men de verplichting op zich in te spannen om het gelukkig te maken. Om daartoe te komen (…) is er eerst de plicht de echtgenoot, niettegenstaande al zijn/haar gebreken, gelukkig te maken. Om gelukkig te zijn moeten de kinderen hun ouders gelukkig zien. Het kind is niet gelukkig wanneer men het overlaadt met strelingen en geschenken, maar enkel wanneer het kan deelnemen aan de gelukkige liefde van zijn ouders. Wanneer de moeder in twist ligt met de vader, zelfs al overdekt zij nadien het kind met liefkozingen, zal het kind een diepe kwetsuur ervaren: wat het wil, is deelnemen aan het gezin, aan de liefde die zijn ouders verenigt. Een kind verwekken staat gelijk met het zich inzetten om de echtgenoot gelukkig te maken” (U. Borghello).

 

4. De psychologische inzet: “zijn schepen verbranden”

Men vertelt van Hernán Cortés dat bij de verovering van Mexico in de 16e eeuw, hij zijn schepen door hun bemanning liet verbranden om iedere terugkeer uit te sluiten. Ook in het huwelijk moet de inzet onomkeerbaar zijn.

 

De echtgenoot die zich niet totaal inzet in het huwelijk uit vrees teleurgesteld te worden, doet precies dat ontstaan wat hij vreest en wil vermijden. Zonder de inzet van de totale gave, wordt zijn aandacht meer getrokken op de gebreken dan op de deugden. Hij is geneigd te gaan vergelijken, iets dat teleurstelling doet ontstaan.

 

Hij vergeet ten andere dat in zekere mate de “teleurstelling” deel uitmaakt van de natuur van de liefde. Teleurstellingen komen er in de liefde altijd, maar ze zijn gelegenheden om de liefde te versterken. Want enkel de liefde is in staat verder te zien en in de geliefde persoon niet alleen te ontdekken wat hij is, maar ook wat hij kan worden als men hem het vertrouwen niet ontneemt. In het huwelijksleven kent men soms ontgoochelingen want elk der echtgenoten gedraagt zich niet altijd volgens de verwachtingen van de andere. Maar dat mag geen rem betekenen. Dat kan een stimulans zijn om meer belangloos lief te hebben.

 

Men zegt dat “de deur naar het geluk niet naar binnen opendraait”: wie hardnekkig aan zichzelf blijft denken komt er slechts toe die deur definitief vast te zetten. “De deur van het geluk draait open naar buiten”, naar de anderen. Men gaat naar het huwelijk om de echtgenoot gelukkig te maken, en zo is het dat men het eigen geluk ontdekt. Liefhebben veronderstelt een offer… een goed beloond offer “.

 

5. Actualiseren van de inzet

Iedere avond zou men moeten kunnen affirmatief antwoorden op deze twee vragen: heb ik mijn genegenheid kunnen tonen aan mijn echtgeno(o)t(e)? Heeft hij/zij het bemerkt?

 

In het gezinsleven moet men al zijn energie inbrengen. Een nalatigheid kan begrepen worden als een gebrek aan liefde of trouw: “als zij zich niet herinnert me te roepen, is dat omdat ze mij niet liefheeft”, “als hij de kader niet aan de muur ophangt, is dat omdat ik hem onverschillig ben”, enz. De oordelen die men uitbrengt over derden zijn meestal gematigder, maar tegenover de echtgenoot is men erg veeleisend.

 

De echtelijke liefde is “alomvattend”, zij “omhelst” de hele realiteit, in die zin dat men liefheeft bij aanwezigheid of afwezigheid, bij het spreken of het zwijgen, in woorden en in daden, bij het wandelen, bij het in de lift stappen, bij het naar de dokter gaan, bij het nemen van een koffie en bij het doen van de kleinste taken: in alles.

 

Men moet weten dat negatieve gedragingen een belangrijkere impact hebben en sneller reacties teweegbrengen dan de positieve gedragingen. Deze laatste werken discreter in en brengen reacties teweeg die zich meer op een gemiddelde en lange termijn spreiden, maar ze hebben een diepere impact. De eerste daartegenover, kunnen geen enkel spoor achterlaten indien men ze snel weet recht te zetten, en zo nodig excuus te vragen. Toegeven aan de andere moet niet noodzakelijk gezien worden als een verzaken, maar eerder als een verovering.

 

Javier Vidal-Quadras Trias de Bes is gehuwd en vader van zeven kinderen. Hij is advocaat en was professor van Recht. Hij geeft cursus van gezinsoriëntering en is secretaris-generaal van de International Federation for Family Development die een raadgevend statuut heeft bij de Verenigde Naties. Deze tekst is een door E. H. Stefaan Seminckx licht aangepaste vertaling, van Algunas experiencias prácticas y consideraciones básicas de un padre de familia sobre la vida conyugal y familiar (Enkele praktische ervaringen en fundamentele beschouwingen van een gezinsvader omtrent het gehuwde en familiale leven), gepubliceerd in www.collationes.org. Walter Van Goethem verzorgde de Nederlandse versie.